------------------------------------------------------------------------- THE NOT SO DAILY CRAP #92 _____ (It's Craptacular!) _____ /(-------------------------------------------------------------)\ We zijn weer terug. Na zo'n 3 weken geen uitgave van uw favoriete ezine is hir dan eindelijk weer wat. Natuurlijk zitten we nog steeds in een tijd waar niets te beleven valt omdat de helft op vakantie is, maar we hebben toch weer wat. En (uiteraard) het zeer langdradige vakantiereport van ondergetekende. Binnenkort zal er begonnen worden aan wat scan- en htmlwerk om een soort van fotoboek in elkaar te flansen, u hoort het nog wel. Door het langdurige report is deze crap ook wat aan de grote kant, maar daar moet u maar mee leren leven zou ik zeggen. Deef - I wanna be just like you... so I stopped attending school. _ _ __ ___ __ .-( ` ))- ( )(__)---------------------------------------. | ŻŻŻ | | Monty's Mindwarp Monty | | De kritiek van Riek Ric0 | | De shitlist top 15 Monty | | David's Son??? Ladylef | | Uit het lab Monty | | Beesdachtig Monty | | The City That Reads Deef | | New York Report Suzat | | The City That Reads II Deef | | _ | `-----------------------------------------------------\/-' -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Monty : Monty's Mindwarp \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : montezumaisit@hotmail.com ! -:---------------------------:- Aan de ketting! De zus van ons aller vriend Paella is sinds kort op de sado-masochistische toer gegaan. Hoewel al bekend was dat ze verbaal haar 'mannetje' stond is nu ook het gebruik van hulpmiddelen geoorloofd. De zaak kwam aan 't licht toen Paella herhaaldelijk een 'moeilijk' gezicht trok en zijn linker tepel beroerde. Uit navraag bleek dat de door de dader aangebrachte tepelklem veel te strak had gezeten. Dit geeft blijk van het sadisme waarmee de spelletjes gepaard gaan. Op de vraag waarom Paella dit toeliet antwoordde hij dat zijn zus gedreigd had de tv tijdens de programma's die hij graag volgt op een ander kanaal te zetten. Het ritueel herhaalt zich sindsdien elke zondag. Contact? Mensen die willen proberen de Faculteit Economie en Management van de HVU te bereiken dienen rekening te houden met een extra wachttijd van ten minste een half uur. Dit is geheel te wijten aan de incompetentie van de medewerkers. Een voorbeeld: U zoekt contact met de docent Jan Ooms en belt de receptie van de FEM. "Met de hogeschool...(bla, bla, bla)" "Jan Ooms, ja die is er. Ik zal u even doorverbinden..." Vervolgens gaat de telefoon een keer of tien over en wordt er opgenomen door het afdelingssecretariaat. "U zocht Jan Ooms? Ja, die is gewoon op zijn kamer... Zal ik u even doorverbinden?" Je legt uit dat de telefoon net tien keer is overgegaan. "Oh, dan zal 'ie wel naar de 2e jaars stagedag zijn... probeert u het over een half uurtje nog eens." Hij is echter wel zo vriendelijk het directe kamernummer te geven. Een uur later bel ik opnieuw. Iemand van een andere afdeling neemt op. "U zocht Jan Ooms? Nee, die is er de hele dag niet want die is naar een bruiloft van een medewerker." Toch maar even dat directe nummer proberen. Na drie keer overgaan wordt er opgenomen. "Toestel de Waal, met Bruins" Ik vertel dat ik Jan Ooms zoek. "Die zit hiernaast, maar zal ik even het nummer geven?" Vervolgens krijg ik exact hetzelfde nummer dat ik net heb gebeld en vertel dat het nummer niet klopt. Dhr Bruins begint nu zenuwachtig te worden en loopt de kamer uit om te kijken of Jan Ooms inderdaad in de naastgelegen kamer is gehuisvest. "Ja, hij is er wel. Ik zal eens proberen of ik U hier kan doorverbinden." De telefoon gaat over. "Hallo met Bruins" Dan komt hij erachter dat hij dezelfde persoon aan de lijn heeft. Dit gebeurd vervolgens drie keer. Dan nog maar een keer via de receptie proberen. Eindelijk lukt het. Op de vraag waarom hij zo moeilijk te bereiken geeft Jan Ooms de volgende verklaring: "Moeilijk te bereiken? Ik ben al sinds negen uur vanmorgen op mijn kamer." Ja... Kreet van de Warp Deze keer al weer een CIBIT-medewerker. Deze cursusleraar probeert zijn studenten duidelijk aan te zetten tot seksuele intimidatie. Dit ondersteund door zijn literfles water en een doekje om 't zweet te deppen. "Die kennis ligt daar gewoon, die moet je pakken!" -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Ric0 : De Kritiek van Riek \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : ric0@cyberdude.com ! -:--------------------:- De Kritiek van Riek Deze keer als onderwerp: De heilige koe. Is het je wel eens opgevallen? Een heleboel mensen die in het dagelijks leven erg vriendelijk zijn, veranderen achter het stuur van hun auto in agressieve race-monsters. Ze gaan helemaal op in het rijden en ergeren zich aan de rijstijl, of liever het gebrek aan stijl, van al die klootzakken. Blijkbaar is de vierwieler het nieuwste wapen van de mensheid. Het wordt druk op de wegen, maar het zou toch een stuk beter lopen als er niet van die egoistische bestuurders waren. Ze hebben altijd meer haast dan iemand anders. Ze moeten altijd snel, snel, snel. Als er ook maar iets tegenwerkt worden ze aggressief en de woorden zijn niet voor herhaling vatbaar. Een oud dametje dat in haar Lada 10 km onder de gestelde snelheid houdt, wordt slachtoffer van agressief gedrag. En dat terwijl het probleem niet bij haar ligt. Het probleem ligt namenlijk bij die bestuurder. Hij is immers te laat vertrokken. Hij is degene waar hij kwaad op zou moeten zijn. Daarnaast kom je met al dat gefrustreerde gehaast nauwelijks eerder op de plaats van bestemming. Zie dat onder ogen en je zult zien dat je rijstijl relaxter wordt. En niet alleen je rijstijl. Je wordt er zelf ook rustiger door. Je geniet weer van het auto rijden en vreemd genoeg heeft dat ook een positieve uitwerking op het andere verkeer. Tot zover deze Kritiek van Riek-O... -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Monty : De shitlist top 15 \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : montezumaisit@hotmail.com ! -:---------------------------:- Ja, jullie hebben er even op moeten wachten maar hier is ie dan! De shitlist top 15! De lijst van mensen die ik 't liefst de nek om zou draaien. Nu Wie? Vorige list Reden 1 Classified (1) top secret 2 Classified (2) top secret 3 Classified (3) (Bzzz!) c(C:- 4 Classified (4) top secret 5 Classified (5) top secret 6 LadyLef (-) (superstip) wegens schending van de privacy 7 Enge (7) voor het maken van horror geluiden 8 Alle NS'ers (10) voor alle onnodige vertragingen 9 Knuppel (-) (superstip) voor het opeten van mijn eten! 10 Benny (-) (superstip) voor het zo snel leveren van cijferlijsten 11 Joan (12) voor het tevaak domme dingen mailen 12 HCO (13) voor domme-debbie-acties 13 Paella (15) in 't algemeen 14 Deef (11) omdat dat allang gebeurd zou moeten zijn! 15 Frans B. (14) wegens vervuiling van de radiofrequenties Voor wie er nu denken "He? Ik sta er niet op!" de runnersup list! R!(0 Zijn Vectra staat in super persuit mode, alleen de benzine is op. Jacco Voor 't verder mailen dan zijn adressenlijst lang is. Anti-Ohne Anti-Ohne, Anti-One, Obi-one-kenobi whatever... Nico Pak nu die telefoon eens op zak! Tot zover deze shitlist. Zowel HCO als Paella hebben te kennen gegeven hogerop te willen komen... We zullen zien. -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Ladylef : David's son??? \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : boerbon@wxs.nl ! -:----------------:- Op mijn kleine oranje brommer reed ik hem voorbij.Ik was gelijk helemaal overdonderd. Ik zag zijn prachtige body en ik dacht: "WOW! Wat een krachtpatser! Hoe oud zou hij zijn? En welke delen van de wereld zou die al gezien hebben?" Deze jongen kwam niet uit Nederland. Dat kon ook niet, met zo'n prachtig donker lijf. Door de tintelingen die door mijn lijf raceten vergat ik dat ik normaal een antwoord op vragen wilde, en mijn razende hart vertelde mij dat het er niet toe deed. Ik had hem nog maar in een flits gezien. Ik moest eerst terug rijden. Ik remde zo snel als ik kon. De korte bocht die ik nam om mijn machinetje te keren was als een ommezwaai in mijn leven. Mijn nieuwste en verste doel was om dit ontzettende lekkere ding te laten grommen en denderen als hij nog nooit had gedaan. Ik kwam dichterbij en het uiterlijk deed me zoveel, dat ik voor het eerst in mijn leven niet dacht aan karakter, al ging er vanuit dat hij het wel had. Zonder iets te zeggen raakte ik hem aan. Het heerlijke gladde lichaam gleed als een zijden laken langs mijn hand. Mijn fantasie sloeg op hol en ik zag mezelf al samen met deze Stoere de hele wereld ontdekken... Opeens werd ik hardhandig van achter vastgepakt. Een man met een lange rode baard begon tegen mij te schreeuwen! "Wat moet dat?" Ik schrok me rot! Die gozer leek wel hels! En dat terwijl mijn fantasie echt alleen maar over Angels ging. "Die is al bezet hoor!", raasde de spitse-baard-mans: "En wel door mij! Iedere dag rijden we samen van huis naar werk, als we daar tenminste zin in hebben! Soms blijven we ook de hele dag thuis, of gaan we er op uit! En geen vrouw die ons kan scheiden! Als je dat maar weet!" Iets van mijn schrik verdween en ik herstelde mij: "Ja, maar hoe kan je hem dan ook zomaar alleen laten staan!? Dat is toch vragen om moeilijkheden?" De rode wenkbrauwen gingen omhoog en hij was duidelijk verbaast dat ik tegen hem in durfde te gaan. Langzaam verscheen er een glimlach op zijn gezicht. "Weet je meisie! Ik mag dat wel, zo'n bekkie terug!" Ook ik moest toen lachen en ik vroeg hem schertsend: "Kunnen we dan niet een trio beginnen? Gezellig met z'n tweeen op hem en dan dat lijf laten roken tot dat de benzine op is?" Hij keek me eens goed aan en zag mijn kleine brommertje. "Het is wel heel wat anders dan zo'n brommertje hoor! Maar goed, je lijkt me wel een beetje Hels Angel, dus ok. Maar dan wel een baardje kweken!!!" Ik parkeerde mijn brommertje langs de kant van de weg en deed hem op slot. De ommezwaai was echt. Mijn brommertje was history...Ik ging nu echt rijden en wel op een Harley! -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Monty : Uit het lab \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : montezumaisit@hotmail.com ! -:---------------------------:- Afgelopen weken heb ik mij weer bezig gehouden met enige kleine lab probleempjes. Natuurlijk kunnen er nog geen grote experimenten worden gedaan omdat de helft van mijn lab na de grote explosie is verdwenen. Maar goed dan op halve kracht verder. Tijdens het voetballen is er toch tijd zat om op te ruimen en niemand die in weg loopt. Mijn collega en labgenoot Dr. Ray heeft van de mogelijkheid gebruik gemaakt om er even tussenuit te knijpen en een professioneel uitgerust lab overzees te huren. Dit brengt me gelijk op het onderwerp van deze keer. Voetbal is leuk, maar waar ergeren mensen zich het meest aan? Agressieve, allesvernietigende, provocerende voetbalsupporters. Getuige de rellen in Frankrijk zult u wel weten wat ik bedoel. Het is bekend dat de supporters agressief en overmoedig worden door overmatig alcoholgebruik (lees misbruik). En ze worden nog erger als er geen alcohol te verkrijgen is. Het nu ingestelde alcoholverbod werkt dus niet. Ze halen 't of ergens anders, of nemen 't mee van huis. Waar de plaatselijke overheden dus voor moeten zouden zorgen is dat er strenge controles zijn en dat er nergens alcohol of andere dranken verkocht of genuttigd kunnen worden behalve... chocolademelk. Als de supporters namelijk alleen nog maar chocolademelk kunnen drinken zal dit hetzelfde gevolg hebben als het eten van grote hoeveelheden chocolade. Als de supporters warme gevoelens voor elkaar gaan voelen zal er van vijandigheden geen sprake meer zijn. Het is wel belangrijk dat de spelers geen chocolademelk nuttigen, anders zijn de wedstrijden niet interessant meer. De precieze hoeveelheid chocolademelk die nodig is om de gevoelens op te wekken is nog niet bekend. Ook het onderzoek met de yoghurt-rozijnen is nog in volle gang. -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Monty : Beesdachtig! \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : montezumaisit@hotmail.com ! -:---------------------------:- Wat gebeurd er als je iemand tegen komt die aankondigt te willen gaan stappen en je uitnodigt mee te gaan? Bij gebrek aan projecten om je uren aan te besteden ga je mee natuurlijk! Eerst wordt er gedacht aan een kroeg in de buurt, maar dan wordt er een auto gespot, met een grote deuk achterop! Het blijkt de vluchtwagen van de valsemunter en terrorist Ricky R. te zijn. Omdat we beloven hem niet aan te geven doet hij ons de auto cadeau. Zelf scheurt hij er op 'n motor vandoor. Okay! Waar heen? Naar Beesd natuurlijk, de enige disco die geen week hetzelfde is door de vele verbouwingen die er plaatsvinden. En ook deze week was het weer raak. De grote zaal is alweer groter geworden, de kleine zaal bestaat nu alleen nog uit een kale betonnen vloer en bakstenen bar en muren. De relaxruimte tussen de zalen in is nu ineens helemaal anders door de muren die zijn geplaatst. Ze zijn uitgerust met schietgaten lijkt 't wel. Dat kunnen nog wel eens interessante toiletten worden. Over toiletten gesproken dat wordt wel eens tijd! Dus met een rol touw en een zaklamp op speurtocht. Reeds een half uur later ben ik al weer terug om een stek te zoeken aan de bar! PIT-STOP! De drank is nat, de muziek goed hard en babes in overvloed! Wat wil je nog meer? Eigenlijk nog heel veel meer, maar daar hebben we 't nog wel eens over. Om een uurtje of vier wordt Paella spontaan verrast door een rookkanon en besluit 't voor gezien te houden. Dus weer op weg terug. In een dronken bui rijden we echter een verkeerde afslag op en bevinden ons ineens op de verkeerde snelweg. Eraf en keren! En dan bevinden we ons ineens op een parkeerterrein voor het gebouw van WorldOnLine. Er onstaan al plannen om dit gebouw in de brand te steken maar helaas, Ricky's auto rijdt op gas...Uren later wordt iedereen op een vreemde plaats weer wakker uit zijn coma... -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Deef : The City That Reads \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : radavi@amigascne.org ! -:----------------------:- Na een aantal jaren droog gestaan te hebben op het vakantievlak verraste de heer Deef vriend en vijand toen ergens in april bekend werd dat er in juli een trip naar het oosten van de Verenigde Staten van Amerika gepland stond. Deze verbazing was trouwens ook merkbaar bij de studenten van de universiteit van Maryland. En waar ging die trip dan wel heen, naar Baltimore dus. In deze stad rijden de gemeentelijke auto's rond met een sticker: Baltimore, the city that reads. Er zijn dan ook meer dan plenty bankjes aanwezig, maar slechts 1 daarvan is opgemerkt met de tekst 'reserved for reading' de andere bankjes zijn blijkbaar bedoeld voor andere bezigheden. Deze stad heeft ook een haven en staat bekend om zijn 'crab'. En aangezien Deef veel boeken leest en ontzettend van vis hield leek mij dit wel een geschikte lokatie (of was het dan toch de vriendelijkheid van de stagiaires en studenten uit Nederland/India/Ierland/Hawaii/Thailand en wat Amerikanen). Hoe het ook zei, zie hier een report begonnen een dag na terugkomst, geeindigd enkele dagen na terugkomst. Verwachting is dat het saai en langdradig wordt, maar dit report is dan ook eigenlijk maar bedoeld voor een enkeling. Zondag 5 juli. De datum van vertrek van Schiphol airport. Ik word afgezet en ga op zoek naar de balie van IcelandAir. Die word zonder problemen gevonden en enkele minuten later zit ik te wachten tot er geboard kan worden (jammer genoeg was er niet genoeg tijd meer om even het casino binnen te stappen). Af en toe spreek je wat met het meisje naast je dat uit Tilburg schijnt te komen en een paar weken in Reykjavik verblijft in het kader van een studentexchange, om daarna naar Washington te gaan om de vakantie extra lang te maken. Vanuit het vliegtuig lijkt Reykjavik echter alleen maar te bestaan uit zwarte en bruine oppervlakten, dus niet echt boeiend. Met enige vertraging arriveren we dus op Keflavik Airport. Komt goed uit, hoef ik korter te wachten op de aansluitende vlucht naar BWI. Niet dus, ze zorgen er gewoon voor dat die vlucht extra lang duurt voordat je naar binnen mag. Ook in deze vlucht heb ik het genoegen om gezelschap te hebben van een Nederlands meisje. Dit keer wat jonger en wat blonder, wat guns'n'roser en buiten bereik doordat er een Amerikaanse vrouw tussen kwam zitten. Deze familie ging naar Washington, New York en misschien nog naar Boston als er tijd voor was. Deze vlucht had gelukkig wel TV/Video maar echt boeiend was het niet wat ze lieten zien. Dan maar weer wat lezen in je juist aangeschafte boekje van dominee Gremdaat. Met natuurlijk de muziek van Bjork (hoe kan het ook anders, een van de muziekkanalen in het vliegtuig speelde alleen maar muziek van de meeste bekende IJslandse). Na zo'n 5 en half uur bereik je dan eindelijk BWI en begint het wachten op je koffer en het gedoe om die douane door te komen. Weer een half uur verder en dan kan je eindelijk de vrije Airport ruimte binnen lopen. Daar werd ik opgewacht door een vriendelijke laborante van de School Of Pharmacy die meteen aan het onderzoek begint (lees eerdere TNSDC uitgaven). De resterende paar uurtjes van deze dag worden besteed aan het thuislaten voelen van stof D in de nieuwe verblijfplaats. Maandag 6 juli. Op deze dag wordt kennisgemaakt met een aantal van de eerder genoemde studenten en een kleine verkenning van downtown Baltimore. Daarna begint de tocht per auto naar White Marsh. Dit gaat echter niet zo snel omdat we niet de juiste richting op gaan dus steeds verder van de bestemming gaan. Uiteindelijk toch nog gevonden en toen naar Don Pablo gegaan omdaar heel erg te genieten van een mexicaanse maaltijd. De buikjes zitten dan goed vol en we stappen af op de bioscoop om Armageddon te gaan bekijken. In de bioscoop aangekomen vleien we ons neer op de luxueuze stoelen om er niet meer van op te staan voor de komende twee uur. Dinsdag 7 juli. Deze dag werd ik geintroduceerd tot de overige leden van de 'brew-crew'. Omdat de trip naar de mall vorige keer niet al te best verliep word er ook nog even naar directions gevraagd naar Columbia mall. Ook wordt er voor ons een map getekent van New York en wat buurten opgenoemd waar het enigzins veilig is en de hotels enigzins betaalbaar zijn. Ergens in de middag vertrekken we dan naar Columbia mall alwaar we ons vermaken met de aanwezige shopping and eating facilities. Er worden zelfs schoenen en kleding gekocht. Thuis aangekomen pakken we wat kaarten en bedenken we hoe we ongeveer moeten rijden om uit te komen bij het hotel dat we uitgezocht hadden. Daarna nog wat tv kijken en naar bed. -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Suzat : New York report \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : s.hermeling@stud.far.ruu.nl ! -:-----------------------------:- Eindelijk komt het dan mijn NY verslag. Het heeft even geduurd, maar ik heb het op dit moment ontzettend druk. Maar goed, zoals de meeste ondertussen wel weten is Deef de afgelopen twee weken hier geweest en het was echt supergezellig. Mijn taak is om het NY-verslag te maken. Zo gezegd zo gedaan: We zouden op woensdag vertrekken om op vrijdag weer terug te komen. Geen probleem, maar gezien mijn "goede" orientatievermogen hebben we toch maar even precieze aanwijzingen gevraagd. We kregen een getekende map die heel duidelijk was.. :) Even wat informatie: degene die de kaart getekend had tekende Europa als een soort koe met wat aanhangsels. Maar toch was de kaart vrij duidelijk. Dus woensdag het autootje in en rijden maar. Onderweg heel vaak tol betalen. Eventjes tanken. Eer ik door had hoe dat werkte waren we ook weer een kwartier verder. En voor $9 hadden we weer een volle tank (en hij was echt bijna leeg). Na een uurtje of 2-3 rijden toch maar even stoppen om wat te eten en te drinken. En dan pas merk je dat ze echt alleen maar hamburgers hebben langs de weg. Daarna weer verder. In NY aangekomen moest Deef de weg ruim van te voren aangeven, zodat ik ruim vantevoren van baan kon verwisselen. En ook dat ging verbazingwekkend goed. We zijn in 1 keer naar het hotel toegereden zonder fout te zijn gereden. We hadden een hotel in Queens. Daar aangekomen koffer neergeplant en de omgeving een beetje gaan verkennen. (i.e. Winkelen en eten). Weer terug in het hotel komende zijn we beide doodop en na een kwartiertje tv gekeken te hebben ligt Suzannetje lekker te slapen en wordt opeens wakker.... en we besluiten dan om toch maar naar bed te gaan. 's Morgens weer vroeg op want we willen veel doen. Wil je je gaan douchen is er geen shampoo. Er werd mij namelijk verteld dat ik geen shampoo hoefde te pakken Deef had genoeg kleine pakjes shampoo die wel meegingen, maar helaas die stonden dus nog thuis.. Het ontbijt was ook erg lekker we hadden de avond vantevoren donuts en bagels gekocht, maar de bagels zaten vol met zout. De subway genomen naar de ferrie voor het statue of Liberty. Daar in de rij gestaan om op de boot te komen die ontzettende schudde...Op het eiland aangekomen daar even rondgelopen gezien dat er een ellenlange rij was in de brandende zon om in het standbeeld te komen.... dus toch maar niet doen dan. Daar gelunched en ja hoor alweer hamburgers of hamburgers.. Nog even lekker in het gras gelegen en weer in de rij staan voor de boot om te gaan naar Ellis Island. Hier zijn alle emigranten gepasseerd die Amerika binnenkwamen. Het was een vrij groot museum en aangezien Deef en ik beide niet zo van musea houden waren we daar ook weer zo klaar. Wat wel nog leuk was, was een soort muur waar alle namen op stonden van de emigranten. Daar hebben we natuurlijk naar familie gezocht en het enige wat ik vond was Symons (moeders meisjesnaam) waar natuurlijk een foto van werd gemaakt. Oke weer in de rij staan voor de boot. Weer de subway pakken naar NY city en daar een beetje rondlopen. Empire state building zoeken en vinden. Alle leuke winkeltjes binnen. Ondertussen zoekend naar een revolving bar. Kunnen we niet vinden dus besluiten we naar de film te gaan die tot 1am duurt blijkt, dat is toch wel erg laat... he revolving bar.. das handig daar wat gedronken en weer de metro terug. En weer naar bedje toe, want van de hele dag lopen word je best wel moe. s' Morgens moesten we weer vertrekken eerst nog een ontbijtje bij dunkin donuts en dan naar huis toe. Ook de terugweg was geen probleem. Weer tol betalen en weer tanken, maar hier had je bediening. 's Avonds met de rest naar Camden Pub. Naar bedje toe, vroeg op want de auto moest weer worden terug gebracht. Weer tanken omdat de auto toch met een volle tank terug moet. En dan kom je bij het tankstation tot de ontdekking dat je een lekke band hebt..... Heel fijn.... een vloekend en tierend Suzannetje, maar toch maar band verwisseld (voor het eerst in haar leven) en heel rustig naar het vliegveld rijden om de auto af te leveren. Ja het was me het avontuurtje wel. Ook de subway was wel grappig. Je hebt een soort kaartjes waar je geld op kan zetten en die moet je door een lezer halen om het poortje te openen, en dat werkte niet altijd even goed.... :) Maar NY is wel een aanrader. -\----------------------. ---------------------------------------- \- \\ Deef : The City That Reads II \ - - ---------------------: ------------------------------------------\\- : radavi@amigascne.org ! -:----------------------:- Zaterdag 11 juli. Vervolg van na de lekke band... Dan weer met de lightrail terug naar Baltimore. Tegen etenstijd liepen wij naar de School Of Pharmacy omdat dat de ontmoetingsplaats was voor de uitgaansavond. Die begon met een etentje bij een Thais restaurant dat goed beviel. De ober werd een beetje gek omdat er steeds meer mensen bij kwamen en hij tafels moest bijzetten maar dat was verder ons probleem niet. Daarna op weg naar Uno's Danceclub die gelegen was naast het voor enkele personen bekende Men's Gold Club. Het was een speciale avond (namelijk een Latin/Salsa avond) dus was er een dresscode. Zowel D als S waren natuurlijk in een outfit waarbij het gedeelte onder de knie en onder de elleboog duidelijk zichtbaar was. Na enig praten werden wij alsnog toegelaten tot het gebouw. Hoe het komt weet ik niet meer (niet door de drank want die had ik vrij weinig op) maar aan het eind van de avond stonden zowel S als D ook heel even op de dansvloer (nee, geen salsa, lambada of merengue). Zondag 12 juli. Eindelijk weer eens lekker uitslapen en zonder haast de douche in duiken. 's Middags maar weer eens naar de Inner Harbor gegaan om daar een groot gedeelte van de dag rond te brengen. We besloten om eens een bezoekje te brengen aan het Aquarium. Dit was dus een soort van Dolfinarium (voor de dolfijn gekken onder ons: de show in Harderwijk was 3 keer beter). Wat wel zeer interessant was: Venom Strikes (ofiets); of te wel zeer gevaarlijke beestjes achter glas. Ook het stukje tropische regenwoud was zeer interessant, en de schildpadden hielden wel van publiek tijdens de daad. Zelfs de vissen konden ons vermaken met hun kleuren en zwemtechnieken. Nog ontdekt dat de snaren op de verlichte gitaar van Hardrock Cafe bewegen. Maandag 13 juli - Donderdag 16 juli. Dit was de week dat stof S op het lab aanwezig was om een aantal tests te ondergaan. Tijdens de lunch ontstond er dagelijks een reactie met stof D die zich in de avonduren verder ontwikkelde. Ikzelf heb mij overdag vermaakt met het wandelen door de stad, uitslapen en middag-cartoons kijken. Tot de ontdekking gekomen dat men in Baltimore niet echt bekend is met het begrip 'terrasjes' omdat er maar een enkele pub was die het had. Eentje daarvan was Hardrock Cafe en de ander was een of andere Irish Pub die een kat had liggen op een bankje. Vrijdag 17 juli. Ook dit was een labdag, zodat D weer langzaam aan kon doen. 's Middags een fototoestel gekocht waarmee ik nog veel lol zal hebben in de toekomst. Aan het eind van de middag maar weer richting lab lopen omdat er weer richting Camden Pub gegaan wordt. Bij CP aangekomen blijkt er nog niemand te zijn en we besluiten eerst dan maar een opblaasbaar meubelstuk aan te schaffen. Thuis aangekomen blazen we vijf minuten maar besluiten dan toch maar om naar CP te gaan. Daar is inmiddels 1 iemand gearriveerd en zodra we buiten gaan zitten stroomt de rest ook weer toe. Het wordt nog vrij gezellig en opeens heeft Deef dan ook een Long Island Ice Tea voor zich (groot longdrink glas, voor 4/5 gevuld met 4 sterke dranken, en de rest van 1/5 is dus lucht en een klein beetje ice tea). Had er duidelijk moeite mee, want hij was errug sterk. Niet lang nadat het glas leeg was vertrok ons gezelschap naar de Baja Beach Club. Hier bleven we echter niet al te lang omdat het simpelweg te druk was. Op weg naar een andere tent. En hele vage, een boekenwinkel met drinken en live muziek. Ieder neemt zijn keuze kwa dessert en we gaan richting huis. Zaterdag 18 juli. Het plan was om vroeg op te staan, en dat lukte ook redelijk maar toch mistte wij onze trein naar Washington Dc op een paar minuten. En de volgende ging pas een uur later. We komen uiteindelijk om 13:00 aan in DC en kopen meteen een kaartje voor de trein van 17:00 weer terug (we moeten op tijd terug zijn voor eten&film). In vier uur hebben we DC gedaan en aangezien we nu allebei een fototoestel bij ons hadden waren de rolletjes snel vol. Zo snel dat we op het eind zelfs te weinig hadden en we nog maar een rolletje gekocht hebben die half vol geschoten is met eekhoorns. Tegen 18:00 komen we moe thuis en moeten meteen weer weg omdat ze al op ons aan het wachten zijn. Na een tijdje komt de groep van 8 aan bij White Marsh maar blijkt er in elke eettent een wachtrij van 30 tot 45 minuten te zijn. Behalve een Italiaanse tent ergens achteraan, thats the place. Binnen drie kwartier komt er nog iemand bij en hebben de 9 personen gegeten en betaald en zijn we op weg naar de film: THE MASK OF ZORRO. Een zeer amusante film kan ik zeggen, zeer de moeite van het bekijken waard. Na terugkomst van de film nog even de laatste restjes stoel opgeblazen. En het zit best wel lekker eigenlijk. Zondag 19 juli. De dag dat we eindelijk weer eens lekker lang uit kunnen slapen, en dat doen we dan ook. Inmiddels is het middag geworden en worden er verwoede pogingen gedaan om daadwerkelijk het bed uit te stappen en de douche in te duiken. Daarna moet er een koffer ingepakt worden, en dit verloopt zowaar zonder al te veel problemen. Daarna op weg naar de lightrail die ons naar BWI zal brengen. Op BWI maar meteen inchecken zodat de koffer niet meer gedragen hoeft te worden. Dan een hapje eten en nog een zakje crabchips aanschaffen (en een flesje jelly-beans). Dan nog een uurtje kletsen, vliegtuigen kijken en afscheid nemen. S gaat naar de lightrail en D naar de gate. In het vliegtuig is het weer wachten geblazen, maar uiteindelijk wordt er dan ook echt opgestegen. Het is inmiddels donker geworden en ik schiet wat fotos vanuit het vliegtuig, die ongetwijfeld mislukt zijn maar dat zien we wel. Na het diner wordt er ook nog even een foto gemaakt van de etensresten (ja, het rolletje moet toch vol). Dan heeft men besloten om eindelijk een redelijke film te draaien in het vliegtuig: the weddingsinger. Een zeker persoon had mij deze film aangeraden, en hij draaide niet meer in Amerika en nog niet in Nederland dus die heb ik maar eens gekeken. Het is wel een aardige film, maar echt goed vond ik hem niet. Wel weer leuk om de 'hits' van half jaren 80 weer eens te horen. Aangezien ik drie stoelen voor mezelf had op deze reis heb ik deze film dus half liggend half zittend gekeken, en dat kan ik iedereen aanraden. Reserveer dus gewoon drie stoelen op je volgende vliegreis. Maandag 20 juli. Aankomend in Reykjavik is het weer licht maar duurt het lang voordat we weer uit mogen stappen. En dan heb je nog iets meer dan een uur de tijd om jezelf te vermaken met die paar winkeltjes die er zijn. Je ziet een velo staan en speelt er wat mee, maar de browser begrijpt 'telnet://194.109.6.43' niet helemaal...Dan ga je weer wat lezen, en kom je tot de ontdekking dat er veel mensen vanuit Reykjavik naar Amsterdam gaan, voornamelijk 50ers die een paar weken naar gletsjers e.d. gekeken hebben. Uiteindelijk kom je dan toch nog in Amsterdam aan, en wel op G74, zodat je met de bus naar het gebouw wordt gebracht. Daar is het weer het gezeur van lang wachten totdat je eindelijk je koffer ziet en je naar de ophaalplaats kunt gaan. Door een misverstand heb ik daar dus meer dan een uur gewacht om later alsnog met de trein naar huis te gaan. Het is sinds tijden weer heet in Nederland, dus je zit lekker te zweten in de trein en bus om dan rond 17:00 aan te komen. Daar smijt je de bagage in je kamer, zet de douche aan en je komt weer gedeeltelijk bij je positieven. Dan maar een hapje eten en enigzins bijpraten. Opmerkelijk feiten van de USA: - Alles is in small/medium/large (en large is echt large) - Er lopen ontzettend veel mensen rond in uniform (stadswachten/cops/university police/andere security personen) - Meest gebruikte zin: "scuse me" - Je bent nog geen halve minuut binnen in een shop en iemand stelt al de vraag: "Can I help you?" - De maximum snelheid op snelwegen is niet hoog - Toll is niet een ouderwets begrip, maar zeer modern ____________________________________________________________________ _. \\| T H E N O T S O D A I L Y C R A P E N D O F I T A L L \ | - HOMEPAGE: http://www.houten.com/crap | - KOPIJ NAAR radavi@xs4all.nl OF crap@houten.com | - HERGEBRUIK ZONDER TOESTEMMING IS NIET NETJES | - UNSUBSCRIBE: tnsdc-request@houten.com MET unsubscribe IN DE BODY | _____________________________________________________________________|